“Ik ga écht niet thuiszitten, dat heb ik genoeg gedaan”

Voor het ongeluk kon Tessa van Geel de hele wereld aan. “Ik kon alles. Fietsen, uitgaan, werken, bowlen, in de engste attracties. Ik was een normaal meisje. Plots gebeurde er iets waarop ik zelf geen grip had en was niets meer vanzelfsprekend. Laatst gingen we uit eten. Ik moest eerder afhaken omdat het niet lukte. Dan denk ik: ik kan het wéér niet. Het maakt me gefrustreerd en verdrietig.”

Ze kan zich het ongeluk nog goed herinneren. “Iemand klapte achter op onze auto en ik had meteen heel erg veel last van mijn nek. Ik werd opgenomen en moest in therapie om te leren leven met pijn.” Tessa heeft artrose in haar nek, haar rug is verschoven en ze heeft een chronische whiplash. Daardoor heeft ze altijd pijn.

Tegenvaller

Drie jaar lang heeft Tessa thuisgezeten. Ze zat er helemaal doorheen. Ze ging naar de gemeente met de vraag of ze, op wat voor manier dan ook, aan het werk kon. “Ik werd doorverwezen naar WVS en mocht daar aan het werk.” Ze pakte doosjes in met als doel om te ervaren hoe het was om weer aan het werk te zijn. En dat viel ontzettend tegen. “Het was zó zwaar. Niet zozeer het werk maar wel alles wat er om me heen gebeurde. Al die prikkels kon ik helemaal niet aan. Ik wilde zo graag, maar mijn lijf liet me in de steek,” vertelt ze.

Snel schakelen

Op dat moment was Tessa bang dat het haar nooit zou lukken om te werken. “Gelukkig werd er door WVS snel geschakeld en zo kwam ik via een leerwerktraject bij buurthuis De Linde in Etten-Leur terecht. Ik voelde me meteen thuis. Ik zet koffie en thee, doe de afwas. Mijn collega’s en ik maken veel mensen blij. We vormen een hecht team, we delen veel met elkaar en doen leuke dingen samen. Daar voel ik me heel erg fijn bij.”

Bakstenen

“Soms ga ik net te ver. Ik ben nog jong en wil graag door. Dan voelt het alsof er bakstenen in mijn nek zitten die ik moet dragen. Ik word misselijk en moe. Een teken dat ik rust moet nemen.” Het valt Tessa zwaar om dat te accepteren, maar in de loop van de tijd heeft ze noodgedwongen geleerd om naar haar lichaam te luisteren. “Ik ken mijn grenzen en weet wat ik wel en niet kan.” Ze geniet van kleine dingen. “Dat ik hier werk heeft daar zeker aan meegeholpen.”

Geaccepteerd worden

Haar huidige werk is niet haar droombaan. Al sinds haar zesde wil ze hondentrimmer worden. “Dat heb ik wel geprobeerd, ook via WVS, maar dat ging niet. Na één dag was ik kapot. Zo’n hond staat niet stil, blaft en beweegt en dat geeft me te veel prikkels. Hier, bij De Linde, kan en mag ik me terugtrekken. Hier kan ik mezelf zijn. Ze accepteren mij,” vertelt ze. “In mijn omgeving deed niet iedereen dat. Aan de buitenkant zie je immers niets aan mij. Mijn wereld is heel klein geworden en ik ben veel mensen kwijtgeraakt. Dat maakt me soms verdrietig, maar het heeft me ook sterker gemaakt. Als ik terugkijk zie ik wat ik heb bereikt en ik weet niet of dat ook was gelukt zonder het ongeluk.” Ze schudt haar hoofd. “Ik denk het niet.”

Trotse opa

Tessa’s grote hobby is fotografie. “Dat heb ik van mijn opa geleerd. Met hem ging ik vaak op pad. Hij is kortgeleden overleden en nu neem ik het van hem over. Ik ben graag in de natuur. Dat is ontspannend.” Ze is ook graag tussen de mensen. Dat zag haar opa ook. “Hij kwam altijd bij De Linde biljarten en vond het prachtig dat ik hier werk,” lacht ze. “Hij was trots op mij.”

Zelfvertrouwen

Binnenkort stopt het leerwerktraject van Tessa. Dat geeft spanning want ze wil helemaal niet weg bij De Linde. Ze kijkt dan ook niet uit naar ander werk. “Dit is mijn plek. Ik voel me hier nooit boos of verdrietig. Ik denk altijd: ik mag weer.” Tessa is van plan om terug te komen als vrijwilliger. Vastberaden zegt ze: “Ik ga écht niet nog eens thuiszitten, dat heb ik al genoeg gedaan.”

Met haar verhaal hoopt ze anderen te inspireren. “Durf te vertrouwen op jezelf en weet dat dit een mooi traject is waarin je heel veel leert. Je leert naar je lijf te luisteren, je leert je grenzen kennen en je leert weer werken. Ik heb alle ruimte gekregen om te laten zien wat ik kan en dat heeft me enorm veel zelfvertrouwen gegeven,” besluit Tessa trots.