Onbewust heeft die eerste fase van mijn leven er misschien wel voor gezorgd dat ik altijd het beste van het leven heb willen maken. Daarnaast groeide ik ook op in een gezin waar je steentje bijdragen aan de leefgemeenschap hoog in het vaandel stond. Niet gek dat ik dus actief ben in minstens tien verschillende stichtingen en clubs in mijn dorp Sprundel. Van het St. Nicolaascomité tot de St. Jansfeesten en van het ophalen van oud papier tot burgerlid in de lokale politiek. Ik vind het allemaal even leuk.
In 2018 kreeg ik zelfs een koninklijke onderscheiding voor mijn bijdrage aan het dorp, maar daarover ben ik liever bescheiden. Ik vind wat ik doe heel gewoon. Je moet er samen de schouders onder zetten, toch?
Toen ik als jongvolwassene in aanraking kwam met toneelspelen, vond ik het doodeng op zo’n podium. Ze hebben me als stil, schuchter manneke destijds echt moeten overhalen om mee te doen. Inmiddels is toneel niet meer weg te denken uit mijn leven en vind ik het een heerlijke uitlaatklep. Het geeft me de kans om in de huid te kruipen van iemand anders en het is een hele mooie afwisseling op mijn drukke baan als wagenparkbeheerder bij WVS.
Toneelspelen heeft me ongelofelijk veel gebracht. Een van de levenslessen die ik eruit leerde is dat het heel belangrijk is om dicht bij jezelf te blijven, maar wel het podium te pakken als je de kans krijgt. Je moet de wereld laten zien wat je allemaal in je hebt. Dan kan een ander daarvan meegenieten.