
Voor alles is een eerste keer. Marianne stapte vanmorgen voor het eerst op de fiets. Zodat ze binnenkort kan beginnen aan haar eerste werkdag . Zij heeft een nieuwe baan als toezichthouder leefbaarheid bij WEL (Woonstichting Etten-Leur). Voor mij was het de eerste keer dat ik moest regelen dat iemand met een extra stabiele fiets kon leren rijden. En voor alle duidelijkheid: Marianne stapte vanmorgen niet voor het eerst sinds lange tijd op de fiets maar voor het eerst in haar leven!
Het wie, wat en waar
Marianne en ik werken allebei bij WVS, het leerwerkbedrijf (voorheen: SW-bedrijf of Sociale Werkvoorziening). Marianne wilde graag gedetacheerd worden en ik werk bij de afdeling die dat regelt. Ik was al een tijdje in gesprek met Woonstichting Etten-Leur. Daar waren ze bezig om als werkgever en maatschappelijke organisatie meer te gaan doen met de Participatiewet. We hebben verschillende gesprekken gehad over hoe WEL hier invulling aan zou kunnen geven. Ik mocht een vacature openstellen voor een toezichthouder. Marianne reageerde snel en enthousiast. Toen ik haar voorstelde bij WEL klikte het ook gelijk. Midden in de leuke kennismakingsgesprekken kwam echter een probleem naar voren.
Het probleem
Een probleem waar we geen van allen goed bij stil hadden gestaan. Een toezichthouder gaat van het ene woningcomplex naar het andere. Autorijden was in dit geval geen optie maar dat zou ook best met de fiets kunnen. Toen vertelde Marianne dat zij nog nooit gefietst had. Je kan denken: beter laat dan nooit, maar om nog beginnen met leren fietsen op een gewone fiets (met het risico op vallen) leek ons voor Marianne niet verstandig. Maar haar elke werkdag laten halen en brengen door collega’s is ook niet haalbaar en realistisch. Ik baalde er van. Marianne moest mobieler worden zodat ze onafhankelijk van A naar B kon, maar hoe?
De oplossing?
Ik begon al te vrezen dat het hier op stuk zou lopen toen WEL een idee opperde: een bakfiets! Dat is een stuk stabieler en je kunt er van alles in vervoeren. Marianne en ik vonden het een goed idee. Bij Boere Fietsplezier in Etten-Leur hadden ze een exemplaar in de showroom en we maakten een afspraak zodat Marianne de bakfiets kon uitproberen. In de winkel bekeken we de bakfiets en stond de eigenaar ons te woord. Na wat vragen over en weer concludeerde hij: “Mevrouw, ik denk dat dit niet de oplossing is voor u…” Hij legde uit waarom en wij snapten zijn uitleg.
Het alternatief
Toen kwam hij met een alternatief. Hij vertelde dat er speciale driewielers voor volwassenen zijn. Hij verkocht die zelf niet maar hij liet ons op internet wel voorbeelden zien en diverse verkooppunten. We bedankten hem en vertrokken. Op de terugweg zei Marianne: “Dat was tenminste eerlijk. Goede raad van iemand die er verstand van heeft. Een ander had ons misschien gewoon een bakfiets verkocht waar ik niets mee zou kunnen!” Ik liet WEL weten hoe het was gegaan en kreeg akkoord om op zoek te gaan naar een driewieler.
Het moment was daar
Een week later stonden Marianne en ik op een frisse, zonnige oktoberochtend weer bij de Woonstichting. Een vrachtwagen van Senzup draaide het terrein op. Het was een rijdende showroom met daarin verschillende soorten extra stabiele fietsen. De adviseur, Willem, toonde Marianne verschillende exemplaren en gaf tekst en uitleg. Toen was het zover. Marianne stapte behoedzaam op de fiets en begon langzaam maar zeker te rijden. Willem liep met haar mee en lette goed op of Marianne controle had over het stuur. Ik keek toe hoe Marianne van mij vandaan fietste in de ochtendzon. Niet snel, maar statig en geflankeerd door Willem …
Het zou een fragment uit een film kunnen zijn
Toen het proefrijden voorbij was en Willem alle fietsen terug in de vrachtwagen had gezet was de stemming licht euforisch. Het was meegevallen en goed gegaan. Willem, Marianne en ik dronken een kop koffie en bespraken nog wat praktische dingen met de mensen van WEL. Datum van de eerste werkdag, leveringstermijn van de fiets, dat soort dingen. Ik denk dat we allemaal voelden dat Marianne een belangrijke stap had gezet vandaag.
Photo via Visualhunt.com
Dát is denken in mogelijkheden ipv in beperkingen. Chapeau!
Super. Veel succes in je nieuwe werkomgeving.