“Er ging écht een wereld voor me open”, en “ik durf nu gewoon een telefoongesprek te voeren”. Zomaar een greep uit de reacties die WVS-medewerkers gaven nadat zij de taalcursus hadden gevolgd. De cursus is een initiatief van Bibliotheek VANnU . Doel was mensen die moeite hadden met de Nederlandse taal in welke vorm dan ook op weg te helpen. Daar maakt WVS graag, en met succes, gebruik van. In de bibliotheek in Rucphen blikken cursisten Cynthia van Gils en Annette van Loon samen met taalcoaches Bonneke van der Bij en Joke Franken terug op het leertraject waar ze in september 2016 aan begonnen.
“Ik kan niet zeggen dat ik erg uitkeek naar de eerste les. Om eerlijk te zijn zag ik het helemaal niet zitten”, bekent Cynthia. “Maar mijn vriend ging ook en hij sleepte mij mee. Ik was bang dat er veel opgelegd werd. Na een paar lessen ontdekte ik dat we het echt samen deden”. Taalcoach Joke is trots op het resultaat wat Cynthia bereikt heeft. “Zij is zó gegroeid. Cynthia leerde voor zichzelf opkomen en te communiceren met instanties”. Cynthia is blij met de stappen die ze gezet heeft. “Als ik de dokter moest bellen probeerde ik er onderuit te komen. Nu denk ik ach, dat doe ik wel even” Joke: “het smoesje is weg”.
Het gaat verder dan taal
Joke is net als Bonneke vrijwilliger van de taalgroep in de bibliotheek in Rucphen. Beide dames meldden zich aan toen er een oproep verscheen om taalles te geven. “Het leuke van deze cursus is dat we er zelf invulling aan mogen geven. We gebruiken een computerprogramma als leidraad maar kijken vooral ook naar de wensen van onze cursisten. Wat zij willen bereiken staat centraal. Zo krijgt de cursus ‘vanzelf’ vorm”, legt Bonneke uit. “Het gaat verder dan taal. Taal is wel de leidraad en natuurlijk doen we ook taaloefeningen. Juist doordat ze taal beter gaan beheersen worden onze cursisten zelfverzekerder. Ze bouwen zelfvertrouwen op en leren stappen te zetten. Ze worden mondiger.”
Ondertiteling
Annette had als kind op school al een grote achterstand met lezen. “Ik ben van mening dat je altijd moet blijven leren maar ik durfde nooit een boek te pakken of achter de pc iets op te zoeken. Dat belemmerde mij in mijn mogelijkheden. Ik kon mijn eigen kinderen niet voorlezen. Daar schaam ik me nog steeds voor”. Nu ze de cursus heeft afgerond leest ze haar kleindochter voor. “Dat is zó fijn”, glundert Annette. “Ik durf de krant te pakken en ik kan eindelijk de ondertiteling volgen op tv. En de gebruiksaanwijzingen pluis ik nu ook zelf uit, daar hoef ik mijn vader niet meer mee lastig te vallen.”
Duwtje
Joke en Bonneke zijn gepassioneerde taalcoaches. Ze doen dit werk op vrijwillige basis en halen er heel veel voldoening uit. Joke: “we hebben nu 3 groepen gehad. Dat zijn 18 verschillende individuen. Het is ons gelukt om van ieder afzonderlijk te vinden wat hij of zij wil bereiken en wat het instapniveau is. Zo ontdekten we waar het duwtje moest zitten. Met taal als leidraad gingen we daarna samen aan de slag.
Gedurende de cursus lieten we ze steeds meer los en zagen ze dat ze het echt zelf kunnen. Dat is leuk voor ons en fijn voor hen”.
Ontwikkelingen
De cursisten kregen geen huiswerk maar konden thuis wel met de oefeningen aan de slag. Daar maakte de ambitieuze Annette veel gebruik van. Ze probeerde zo haar score te verbeteren en onderzocht of ze de oefeningen ook op eigen houtje kon maken. “Ik leg de lat graag steeds een beetje hoger”, lacht ze. “De ontwikkelingen gaan verder dus ik wil me ook blijven ontwikkelen.”.
De praktijk
Cynthia en Annette hebben zowel privé als op het werk veel profijt van de cursus.
“Ik durf op mijn baas af te stappen en mijn mening te geven en ik durf te vertrouwen op mezelf”, zegt Cynthia. Bovendien heeft Cynthia in de taalcursus ook de kans gekregen om haar rekenvaardigheid te verbeteren. De dames hopen in de toekomst ook in hun werkzaamheden te merken dat ze deze cursus met succes hebben afgerond. “We doen nu nog hetzelfde werk maar er zijn vast functies waarin we het geleerde in de praktijk kunnen brengen”, zegt Cynthia. “We zijn niet uit op promotie of een andere functie maar het zou zo leuk zijn om eens ingezet te worden op een plek waar we echt kunnen laten zien wat we geleerd hebben.” Annette vult aan: “al is het maar zo nu en dan een uurtje. Het is tenslotte heel bijzonder wat we samen voor elkaar hebben gekregen”.
Drempel
Annette en Cynthia raden iedereen aan om de cursus te volgen. Annette: “ik ken mensen die niet kunnen lezen en schrijven. Ik stap nu gerust op hen af om ze deze cursus te adviseren”. Cynthia weet als geen ander hoe het is om tegen de cursus op te zien. Haar advies: “praat erover met iemand die je vertrouwt. Vraag hem of haar bijvoorbeeld om mee te gaan naar de eerste les. Probeer die drempel te overwinnen. Achteraf zul je er, net als ik, ongelooflijk blij mee zijn”.
