Mohamed werd geboren met een hartafwijking. Na verschillende pogingen bij reguliere werkgevers, kwam hij op 22-jarige leeftijd bij WVS terecht. En nu, 20jaar later, kan hij dat boek dichtdoen. “Ik heb gewoon de stoute schoenen aangetrokken.”
Geen leven
Mohamed is een nette, intelligente en welbespraakte man. Uit niets blijkt dat hij te maken heeft met een beperking. Maar door vernauwingen in zijn longslagader is die beperking er wel degelijk. “Mijn hartafwijking heeft veel impact op mijn functioneren. Ik kan bijvoorbeeld niet zoveel kracht zetten en ik ben snel vermoeid.” Mohamed heeft verschillende beroepen beoefend, van kok tot lasser. Zijn baantjes waren van korte duur. “Het vergde steeds meer inspanning om mijn collega’s bij te benen en daardoor was ik aan het einde van een werkdag niets meer waard. Dan kon ik alleen maar languit op de bank liggen, en dat is geen leven.”
Carrière maken
Zodoende kwam hij op de metaalafdeling van WVS terecht. Na een jaar daar te hebben meegedraaid, was hij toe aan de volgende stap. “Ik zag hoe sommige collega’s leidinggevende functies kregen en toen dacht ik: wat zij kunnen, dat kan ik ook! Gelukkig kreeg ik toen bij WVS de juiste opleidingen aangeboden.” Nadat hij deze had voltooid kreeg hij die leidinggevende functie inderdaad aangeboden. Hij ging van de metaalafdeling naar de trappenafdeling, en van de trappenafdeling naar de montageafdeling. “Maar de doelgroep verschoof van fysiek naar mentaal beperkte mensen en dat is écht anders leidinggeven. Ik nam mijn werk mee naar huis.”
Verkeersborden en strooizout
Mohamed moest noodgedwongen stoppen met werken na een hartoperatie. Hij zat 2 jaar thuis. “Ik heb verschillende keren aangegeven dat ik wilde werken; ik was nog veel te jong om op de bank te zitten.” Uiteindelijk kreeg hij een urenbeperking en kon hij weer aan de slag. Mohamed herpakte zijn oude functie op de montageafdeling, maar na een jaar besloot hij ermee te stoppen. Het werk paste niet meer bij hem. Zijn leidinggevende tipte hem over een vrijgekomen vacature bij de Gemeente Halderberge. “Ik heb gesolliciteerd en werd gedetacheerd bij de afdeling Buitendienst als administratief ondersteuner.” Mohamed houdt zich onder andere bezig met de bevoorrading van verkeers- en veiligheidsmiddelen zoals verkeersborden, zand, beton en strooizout. “Dat laatste is momenteel niet aan te slepen,” vertelt Mohamed terwijl de eerste sneeuwvlokken naar beneden dwarrelen en we de zoveelste strooiwagen voorbij zien rijden.
Stoute schoenen
Dat hij het naar zijn zin heeft op zijn werk, straalt ervan af. “Ik vind mijn baan hartstikke leuk. De vrijheid om te bepalen wat ik wanneer doe en de afbakening in mijn taken vind ik erg prettig.” Ook met zijn collega’s kan hij het goed vinden: “Ik werk hier nog maar 2jaar, maar ze kennen me allemaal. Als ik binnenkom dan is het: ‘Hé, Mootje!’” Samenwerken vindt hij fijn, maar de verantwoordelijkheid hebben over mensen, dat mist Mohamed niet. “Nee, daar wil ik absoluut niet meer terug naartoe,” beaamt hij. En dat hoeft ook niet, want sinds 1 januari is Mohamed officieel in dienst bij de Gemeente Halderberge. Hoe dat is gegaan? “Ik heb vorig jaar gewoon de stoute schoenen aangetrokken en het besproken met mijn leidinggevende,” legt hij uit. “Het mes snijdt aan 2 kanten: ik had het naar mijn zin en zij waren tevreden over mij. Het heeft even geduurd, maar in december kreeg ik eindelijk groen licht.”
Begeleid werken
Mohamed kreeg een vast contract aangeboden voor 20 uur per week onder de noemer begeleid werken. “Een ideale constructie: ik kan mijn werkzaamheden blijven doen maar dan buiten WVS om, en Gemeente Halderberge krijgt begeleiding en subsidie en is dus voordeliger uit.” Na een periode van 20 jaar bij WVS werken was dit een flinke mijlpaal in het leven van Mohamed. Hij heeft zijn indiensttreding dan ook goed gevierd. “Ik ben heel trots op wat ik heb bereikt. Ik heb zin in mijn toekomst bij Gemeente Halderberge. En mocht het onverhoopt ophouden, dan ga ik gewoon wat anders zoeken. Ik heb genoeg in mijn mars zitten!”