Na zestien jaar keiharde fashion retail hield het op voor Esther van der Horst. De grote winkelketen waar ze als storemanager werkte, ging failliet. Een geluk bij een ongeluk, want het gaf haar de kans op een nieuwe carrièrestap als magazijnmanager voor WVS bij Bravis ziekenhuis: “Het is hier minstens zo uitdagend als ik gewend was in de commerciële wereld. Maar dan met nog meer voldoening.”
Esther kijkt met een goed gevoel terug op haar tijd tussen de kledingrekken. “Bij CoolCat werd je aangemoedigd om jezelf te zijn. Ieders eigen identiteit mocht er zijn. Misschien dat die houding me nu bij WVS ook helpt om mensen in hun waarde te laten”, bedenkt ze zich. Toch was het door alle lange werkdagen, koopavonden en weekenddiensten keihard aanpoten voor de alleenstaande moeder. “Ik wil zowel thuis als op mijn werk altijd 100% geven en ben soms best streng voor mezelf. Het was tijd dat er meer rust in mijn leven kwam.”
Tijd om te twijfelen
Maar na zes maanden in de WW en thuiszitten zonder baan was ze die rust ook wel weer beu. “Ik dacht steeds: ik heb hier niet voor gekozen en dit hoort niet zo. Ik werd er stiekem best onzeker van, want hoe langer je thuiszit hoe meer tijd je hebt om aan je eigen kunnen te gaan twijfelen.” Dus ze schreef zich in voor een sollicitatietraining bij UWV en trok ze de stoute schoenen aan nadat ze de vacature van WVS online was tegengekomen. “Ik heb meteen gebeld voor meer informatie over de baan. Dat eerste proactieve contactmoment is zo belangrijk. Daarna is het maar hopen dat je je cv mag komen toelichten”, vertelt Esther over haar aanpak.
Lessen in de praktijk
En dat die aanpak succesvol was, blijkt wel uit het feit dat ze inmiddels ruim anderhalf jaar voor WVS bij Bravis werkt. Het was in het begin wel even wennen, vertelt ze eerlijk. “Als perfectionist moest ik van mezelf accepteren dat ik de praktische operationele dingen in een magazijn van een ziekenhuis nog moest leren. Orderpicken, sorteren, schappen vullen… Alles heb ik aangepakt.” In die periode van praktijkgerichte ontwikkeling breidde Esther ook haar leiderschapsvaardigheden uit. Haar van nature vrij directe benaderingswijze, vulde ze aan met meer geduld en compassie. “Ik ben gewend om altijd op een positieve manier de wind eronder te hebben. En nu weet ik dat het soms juist beter is om even gas terug te nemen en een ander die ruimte ook te gunnen.”
Kansen bieden
De werkomgeving bij Bravis is voor WVS uniek. We krijgen er de gelegenheid om op uiteenlopende afdelingen met verschillende bedrijfsonderdelen van WVS actief te zijn en onze mensen in een superprofessionele omgeving te ontwikkelen. Esther vult aan: “Als leidinggevende is een van mijn doelen dat mijn medewerkers de kans krijgen om te laten zien wat ze in huis hebben. Om ze doorgroeimogelijkheden te kunnen bieden. Zo gaaf dat dat hier kan!” Zo ondersteunt een medewerker uit Esthers team momenteel de bevoorrading van de OK en weer een ander groeide door naar een faciliterende functie bij de nierdialyseafdeling binnen Bravis.
Samenwerken als professionals
Toch maakt het Esther niet uit welke functie je binnen het bedrijf hebt, zolang je maar als volwaardig wordt aangezien en jezelf naar beste kunnen inzet. “Ik vind het heel belangrijk om elkaar onderling ondanks eventuele beperkingen of handicaps als professionals te blijven benaderen. We staan hier tenslotte allemaal als vakmensen in een organisatie waar elk detail telt. Je moet het tegen elkaar kunnen zeggen als er iets beter kan en we moeten allemaal eerlijk kijken naar ons eigen aandeel in een probleem of oplossing. Of je nou de directeur bent of het verband aanvult”, licht Esther haar visie toe. En zeg nou zelf… Zo’n sterk staaltje leiderschap raakt nooit uit de mode, toch?