Duizendpoot Dirk straalt bij De Linde

Sommige mensen hebben een arbeidsethos en werkervaring voor tien, maar lukt het toch niet om na een dip op eigen kracht weer een duurzame job te vinden. Dirk Musters (50) had die pech. De aanhouder wint, want uiteindelijk konden we hem ondersteunen naar zijn nieuwe functie bij ontmoetingscentrum De Linde in Etten-Leur. “Het succes zit niet in het soort werk dat je doet. Het gaat erom of je je ergens thuis voelt en gezien wordt”, vertelt hij.

Wanneer je bij ontmoetingscentrum De Linde binnenkomt, kun je Dirk haast niet mislopen. Met zijn trotse dos felgekleurd haar onthaalt hij bezoekers heel persoonlijk, maar professioneel. “Coronatijd hè? We moeten iedereen scannen bij binnenkomst. Veiligheid eerst.” Het is zijn taak om alles goed in de gaten te houden en te zorgen dat het achter de schermen op rolletjes loopt: “Onze gasten komen uit heel Etten-Leur. Ik wil dat zij en mijn collega’s zich hier welkom voelen. Alles moet goed geregeld zijn.” Dirk is blij met zijn nieuwe stek. Voor zijn gevoel komt al zijn werkervaring hier samen en kan hij echt van waarde zijn.

Stille tijd

Toch duurde het een hele tijd voor Dirk zichzelf in een baan weer helemaal thuis voelde. Nadat hij in 2006 door een verhuizing van zijn toenmalige werkgever onverwachts in een uitkeringssituatie terechtkomt, wordt het namelijk heel stil voor de bezige bij. Zijn carrière begon hij ooit in een aardappelfabriek, werkte vervolgens als industrieel schoonmaker en magazijnmeester en klom later op naar medewerker commerciële binnendienst. “Ik wilde eigenlijk zo snel mogelijk weer aan de slag. Via ISD Brabantse Wal kon ik doorstromen als coördinator van de ICT-afdeling van Stichting Samenwerken. Daar begeleidde ik mensen in de assemblage en demontage van computers en had ik administratieve taken. Het was een goede opstap.” 

Stoute schoenen aan

Tot vier jaar later ook die baan voor hem ophoudt. De stichting stopt helaas met al haar werkzaamheden en Dirk start bij WVS. “Ik moest weer helemaal onderaan beginnen in een nieuwe organisatie. Best lastig vond ik dat. Het duurt toch even voor je er weer vertrouwen in hebt en een band met collega’s opbouwt”, vertelt hij eerlijk. Uiteindelijk vindt Dirk zijn draai, worden er een aantal detacheringsplekken voor hem gezocht, maar pakt hij toch steeds nét mis. Tot hij zelf de stoute schoenen aantrekt en bij zijn arbeidsconsulent doorvraagt naar een vacature bij ontmoetingscentrum De Linde: “Ik vond het doodeng om op gesprek te gaan, maar na twee uur zag ik het helemaal zitten. Ik werd zo vriendelijk ontvangen en dat gaf meteen een goed gevoel. Hier pas ik wel, dacht ik.”

Hogerop

En dat gevoel is wederzijds, want bij het ontmoetingscentrum willen ze Dirk ook niet meer kwijt. Zijn proefperiode van drie weken werd ruim verlengd en onlangs vroegen ze hem zelfs voor een nieuwe functie als coördinerend wijkgebouwbeheerder. “Ik word de spin in het web en het aanspreekpunt voor alle collega’s, gasten en de gemeente. Best een hele verantwoordelijkheid, maar ik kijk er echt naar uit.” Als hij terugkijkt, komt zijn tijd bij WVS in zijn nieuwe rol als coördinator goed van pas. Vooral als mens vindt Dirk zichzelf gegroeid. “Ik was niet altijd de makkelijkste werknemer, maar heb daar geleerd om situaties ook vanuit het perspectief van een leidinggevende te bekijken. Er spelen verschillende belangen in beide rollen en daar kan ik nu tussen schakelen. Soms moet ik de ene pet opzetten en dan weer de andere. En niet tot tien, maar even tot twintig tellen!”, zegt hij hardop lachend.