Een nieuwe baan voor Bart: aan de slag bij de nierdialyseafdeling van Bravis

Forever Direct is een groot distributiecentrum in Oud-Gastel waar producten met aloë vera als basis worden verpakt en verzonden. Én een plek waar een groep van bijna tachtig mensen via WVS is gedetacheerd. Waaronder Bart. Althans… Tot voor kort! Zijn werkleider Paul ziet hem met een dubbel gevoel vertrekken.

Labelen

Toen Bart hier drieënhalf jaar geleden begon, hield hij zich bezig met het labelen van de producten. “Maar,” vertelt Paul, “omdat hij dat snel onder de knie had, lieten we hem steeds meer andere dingen doen.” Zo kwam hij ook bij de machines te staan. “Vooral met de machine waar de tubes worden gelabeld had hij heel veel binding. Het kan soms chaotisch zijn, maar Bart bleek heel goed het overzicht te kunnen bewaren.” Zijn werkleider vervolgt: “Beetje bij beetje zijn we toen begonnen hem te leren hoe hij een order moest binnenhalen, inschrijven, controleren en uitschrijven. Maar ook hoe hij met zijn collega’s moest omgaan.”

Sociale vaardigheden

Want dat is niet altijd gemakkelijk geweest voor Bart. Hij legt uit: “Ik heb een licht-verstandelijke beperking en vermoedelijk ook autisme. Toen ik net bij WVS werkte, was ik heel gesloten en durfde ik niks te zeggen of te doen.” Om zich op sociaal niveau ook verder te ontwikkelen en aan zijn interpersoonlijke vaardigheden te werken, heeft Bart vanuit de GGZ ondersteuning gehad in de vorm van een Goldstein-achtige cursus. “En daarvan heeft-ie heel veel geleerd,” geeft Paul aan. “In het begin was hij inderdaad heel terughoudend en onzeker. En hij vroeg me het hemd van mijn lijf. Niet dat ik dat erg vind, want het sterkt hem alleen maar in zijn doen en laten als hij weet dat hij het goed doet.” Bart beaamt dat. “Maar in de loop der tijd leerde ik steeds meer mensen kennen en ging het steeds beter op het werk. Nu ben ik een stuk zelfverzekerder en zelfstandiger en durf ik voor mezelf op te komen.”

Bravis

Omdat hij zowel op sociaal vlak als op het gebied van werk erg is gegroeid, dacht Paul ook meteen aan Bart toen er vanuit het Flying Team werd gevraagd om tijdelijke ondersteuning bij Bravis. Paul: “Om te kijken wat het werk precies zou inhouden, zijn we met hem en een collega naar het ziekenhuis gereden.” Bart vult aan: “Ik kwam binnen en dacht meteen: dat lijkt me wel iets voor mij!” De twee weken op proef bevielen inderdaad erg goed. Van beide kanten, trouwens: het Flying Team en Bravis wilden Bart graag vaker inplannen. “We hebben toen een speciaal rooster opgesteld, zodat hij om de twee weken een weekje naar het ziekenhuis kan,” legt Paul uit.

Goede indruk

Tenminste, dat was het idee. De werkleider vervolgt: “Maar toen viel zijn collega uit en heeft Bart het twee weken achter elkaar gedaan. En in die periode heeft hij meegelopen op de afdeling nierdialyse. Dat is zo ongelooflijk goed gegaan, dat Bravis heeft gevraagd of hij daar continu wil zijn. Dus niet meer met een planning, maar gewoon iedere dag.” Daar moest Paul wel even over nadenken. Niet omdat hij twijfelt aan het kunnen van Bart, maar omdat hij hem stiekem niet wil missen. “Bart doet het bij Forever Direct supergoed en is van hele grote waarde. Hij heeft inmiddels overal gestaan en veel kennis opgedaan, dus we kunnen hem breed inzetten.” Maar écht een moeilijke beslissing was het natuurlijk niet. “Het is heel mooi dat hij zichzelf zo omhoog werkt en dat wil ik zeker niet in de weg staan. Bij WVS ontwikkelen we mensen, dus dan kan het ook voorkomen dat iemand vertrekt. Dat hoort erbij. Uiteindelijk kiezen we altijd voor de ontwikkeling van de medewerker.”

In de familie

En Bart, die is hartstikke blij met zijn nieuwe baan. Voor de nierdialyseafdeling legt hij alle benodigde spullen klaar, van naalden en katheters tot pleisters en verband. “Het is interessant om te leren welke spullen waarvoor en hoe worden gebruikt. En ik vind het gewoon heel leuk om te doen. Ook is het mooi werk, want ik weet dat ik er mensen mee kan helpen.” De shift van een distributiecentrum naar een ziekenhuis ervaart hij niet vreemd. “Allebei mijn ouders werken ook in het ziekenhuis, dus het voelt voor mij als thuiskomen.”

Toekomstmuziek

Inmiddels heeft Bart afscheid genomen van zijn collega’s bij Forever Direct. “Ik kom zeker nog eens een keer langs! En ik ben er ook gewoon bij tijdens het etentje met de hele groep eind mei.” Paul ziet de toekomst voor Bart rooskleurig in. “Ik hoop dat-ie heel gelukkig wordt. Of eigenlijk: dat-ie dat al is. En dat hij bij Bravis veel mag leren, zien en doen. Je weet nooit wat er nog in het verschiet ligt!”