De feestdagen zijn gevierd en de eerste maand van 2019 zit er alweer op. In mijn vorige blog blikte ik terug op 2018. Ik ben trots op het leerwerkbedrijf dat WVS is geworden. Maar dat betekent niet dat we er al zijn! In deze blog kijk ik vooruit. Kijken jullie met me mee?
Leerroutes
De basis staat. We hebben de afgelopen jaren hard gewerkt om van WVS een leerwerkbedrijf te maken. Na het succes van de leerroute Logistiek en de leerroute Schoonmaak, gaan we in 2019 ook een leerroute Productie opzetten om mensen met een leerwerktraject klaar te stomen voor een reguliere baan in de productiesector. Een leerroute Groen hebben we al, maar die willen we nog wat strakker wegzetten. Daarnaast komt er een leerroute Pakketpost en mogelijk óók een leerroute Horeca, want in beide sectoren zit een groei. Een hoop leerroutes dus, zodat we mensen op allerlei gebieden kunnen laten groeien in hun competenties en vakvaardigheden. Want daar doen we het natuurlijk voor! Verder is het is de bedoeling dat deze trajecten een doorlopend proces worden. Als iemand bijvoorbeeld na 2 maanden alle competenties al heeft behaald en uitstroomt, dan kan er meteen weer een nieuwe kandidaat instromen. Zo kunnen we maatwerk leveren.
Prestatieladder Socialer Ondernemen
Voor een organisatie die werken met mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt als core business heeft, is het belangrijk dat we dit ook als prestatie kunnen neerzetten. Met de Prestatieladder Socialer Ondernemen – een landelijk erkende norm – laat je als bedrijf zien dat een deel van je personeel een afstand tot de arbeidsmarkt heeft. WVS wil in 2019 het PSO-30+-certificaat behalen, zodat we zichtbaar voldoen aan de hoogste eisen rondom sociaal ondernemen.
Telraampje
Gelukkig vinden meer en meer bedrijven sociaal ondernemen belangrijk. Het maakt me blij dat werkgevers steeds meer mogelijkheden zien om deze mensen aan de slag te helpen. We weten elkaar daarin ook beter te vinden. Tja, dat quotum – dat werkgevers een boete geeft als ze te weinig medewerkers met een afstand tot de arbeidsmarkt in dienst hebben – had voor mij niet gehoeven. Ik hoop dat onze overheid dat telraampje in 2019 uit het raam gooit en het breder gaat bekijken. Belonen in plaats van bestraffen, bijvoorbeeld door een bedrijf met iemand met een arbeidsbeperking in dienst geen sociale lasten te laten betalen. Dat zou volgens mij beter werken. Maar helaas heb ik het niet voor het zeggen…
Opereren als keten
Waar ik wel invloed op heb, is de samenwerking in de regio. De afgelopen jaren hebben WVS, ISD Brabantse Wal en Werkplein Hart van West-Brabant al flink wat stappen gezet. Dit jaar gaan we daarop verder onder het credo: samen werken, samen doen. Zo hebben we een gezamenlijk jaarplan gemaakt waarin we laten zien waar we naartoe willen. Want uiteindelijk willen we allemaal hetzelfde: geen mensen meer onnodig aan de zijlijn en eruit halen wat erin zit. En ik denk dat we samen veel meer kunnen bereiken daarin. Het is dan ook mijn wens om in de toekomst als keten te opereren. Gelukkig delen het Werkplein en de ISD deze wens.
Ik hoop dat iedereen in 2019 een stap kan maken in de richting die hij of zij wilt. Voor mij is het jaar al geslaagd als de toestroom van mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt op gang blijft. Het gaat mij daarbij niet eens per se om aantallen… Als we maar bezig kunnen blijven met de ontwikkeling van mensen, dan ben ik dik tevreden!