In het leven komen we allemaal obstakels tegen die ons uitdagen en laten groeien. Zo ook Marcel Timmers. In 2006 onderging WVS grote veranderingen, wat voor Marcel resulteerde in een periode van onzekerheid. Zijn leidinggevende vertrok en hij moest doorstromen naar een andere functie. “Dat was geen leuke tijd,” vertelt hij. “Ik voelde me verloren en onzeker omdat ik niet precies wist wat er van mij werd verwacht. Enkele maanden zat ik zonder werk, in afwachting van nieuwe kansen.”
Die kansen kwamen. In 2007 ging Marcel aan de slag bij de postkamer, waar hij verantwoordelijk was voor het handmatig sorteren, stempelen, afvinken en invullen van de klantenlijsten. Maar met alle veranderingen was het nog niet gedaan. Ook de postkamer moest eraan geloven… In 2009 werd daar de eerste frankeermachine geïntroduceerd. Dankzij zijn kennis van informatietechnologie had Marcel snel door hoe alles werkte. En dat was maar goed ook, want binnen een paar jaar volgden er nog twee machines. Ontwikkelingen waar hij tot zijn eigen verbazing best goed mee omging. “Dat ik steeds beter kon omgaan met veranderingen, gaf mij zelfvertrouwen. Daarom ben ik begin dit jaar gestart met een traject om eerste medewerker te worden. Dat betekent ook: meer taken. Ik heb nu de verantwoordelijkheid over het avondproces, inclusief de machines en voorsortering. Daarnaast maak ik de avondplanningen.”
Denken in mogelijkheden
Vorige week heeft Marcel het theoretische gedeelte van zijn traject officieel afgerond. De lessen hebben hem nieuwe inzichten gegeven en bijgedragen aan zijn persoonlijke groei. “Ik berust steeds meer op wie ik ben en wat ik kan. Als iets lastig is, loop ik er niet meer voor weg maar ga ik het aan. Vroeger bleef ik cirkels om een probleem heen lopen; nu denk ik veel meer in mogelijkheden.” Op dit moment is Marcel ook bezig met het opleiden van een collega. Het geeft hem energie om te zien dat mensen willen groeien en leren.
Terugkijkend op zijn eigen reis, zegt Marcel dat hij nooit had gedacht dat hij hier zou staan, gezien zijn faalangst in het verleden. Geëmotioneerd vertelt hij: “Als ik mijn jongere zelf advies kon geven, dan zou ik zeggen: ‘Ga op je doelen af en heb vertrouwen in je eigen kunnen. Jij weet het beste wat je van binnen voelt, dus luister naar dát stemmetje en ga ervoor. En als je even niet meer weet hoe je verder moet, vraag dan om hulp en ga het gesprek aan, bijvoorbeeld met je leidinggevende.’” Hij reflecteert: “Misschien is dat ook de reden waarom ik graag een meewerkend voorman wil worden: ik gun anderen wat ik zelf heb ervaren.”
